Ημερομηνία 18/9/2019
Προς :
Αρχηγό Αστυνομίας κο Κύπρο Μιχαηλίδη
Αρχηγείο Αστυνομίας
Ευάγγελου Φλωράκη, Τ.Κ.1478
Λευκωσία
Με φαξ: 22-808598,
Με Email: police@police.gov.cy
Έντιμε κύριε Αρχηγέ Αστυνομίας ,
Ως Παγκύπριος Σύνδεσμος Μονογονεϊκών Οικογενειών και Φίλων, επιθυμούμε να σας ευχαριστήσουμε για την συνάντηση μας ημερομηνίας 21/8/2019, κατά την οποία συζητήσαμε εκτεταμένα το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών και της ανάγκης λήψης μέτρων, τόσο από την Αστυνομία, όσο και άλλες αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες για ολοκληρωμένη και αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος που ταλανίζει την κυπριακή κοινωνία.
Ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες πολλαπλές δολοφονίες γυναικών, μεταφέρουμε την τεραστία ανησυχία του Συνδέσμου μας, ο οποίος εκπροσωπεί μια ιδιαίτερα ευάλωτη ομάδα του πληθυσμού, τους μονογονιούς, στην συντριπτική τους πλειοψηφία γυναίκες, σε μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής τους, οι οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες καθημερινά με βία, είτε από τους συζύγους, είτε από συντρόφους αυτών.
Τονίζουμε την ανάγκη, ενόψει και της κύρωσης της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης (έστω με εξαιρέσεις), να ανασυνταχθούν οι δυνάμεις της κοινωνίας και οι θεσμοί του Κράτους, ώστε να ανακόψουμε την βία κατά των γυναικών , τόσο με μέτρα πρόληψης και διαπαιδαγώγησης, όσο και με αυστηρή ποινική αντιμετώπιση του εγκλήματος ως κακούργημα.
Προς αυτή την κατεύθυνση, η Αστυνομία θα πρέπει να σταθεί αποφασιστικά χωρίς εκπτώσεις, χωρίς συγχωροχάρτια στους θύτες, χωρίς αναστολές και χωρίς αναβολές και καθυστερήσεις ο φρουρός, ο εγγυητής της ασφάλειας και ο προστάτης των όλων γυναικών θυμάτων ή δυνητικών θυμάτων βίας. Καμία καταγγελία στα συρτάρια καμία καταγγελία «στα μαλακά».
Η βία κατά των γυναικών είναι για μας, και πρέπει να γίνει και συνείδηση όλων των θεσμών του κράτους (περιλαμβανομένης της Αστυνομίας) κακούργημα και όχι ενδοοικογενειακή υπόθεση, έγκλημα κατά της προσωπικότητας, της αξιοπρέπειας, της ψυχικής και σωματικής υγείας και της ίδιας της ζωής των γυναικών που δεν σηκώνει κανένα άλλοθι και κανένα κουκούλωμα.
Για όλους αυτούς τους λόγους απαιτούμε την αναδόμηση και επιστημονική στελέχωση όλων των υπηρεσιών του κράτους και της Αστυνομίας που ασχολούνται με την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών.
Η λήψη μέτρων προς αυτή την κατεύθυνση θα μας βρει συνεργούς στο έργο της Αστυνομίας άλλα και του κράτους.
Σχετικά με τα μέτρα τα οποία οφείλουν να ληφθούν επισυνάπτουμε Υπόμνημα τα οποία είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε και να συμβάλουμε στην υλοποίηση αυτών.
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΓΙΑ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥΣ ΘΥΜΑΤΩΝ ΒΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ:
1) Ο αστυνομικός να είναι καταρχάς σε θέση να αναγνωρίζει ότι βία είναι τόσο η σωματική, όσο η ψυχολογική, λεκτική και σεξουαλική.
2) Να γίνεται μια πρώτη αξιολόγηση της σοβαρότητας της κατάστασης και του κινδύνου της κάθε περίπτωσης. Να αξιολογείται θεσμοθετημένη και καταγεγραμμένη διαδικασία χειρισμού βάση βέλτιστων πρακτικών όπου για την αξιολόγηση του κινδύνου θα υπάρχουν πρότυπα εφαρμογής. (Π.χ. συχνότητα και σοβαρότητα). Με αυτό τον τρόπο, να αξιολογείται ο τρόπος του μετέπειτα χειρισμού. Ως εκ τούτου, ζητάμε μεθοδολογικά να αξιολογείται κάθε περίπτωση και να καταγράφεται ο βαθμός επικινδυνότητας της. Η αξιολόγηση και ο τρόπος χειρισμού, να καθορίζεται βάση καταγεγραμμένης διαδικασίας. Σε καμιά περίπτωση ο χειρισμός κι η αξιολόγηση να μην αφήνεται στην κρίση του αστυνομικού χωρίς αιτιολόγηση. Άρα ο κάθε αστυνομικός θα υποχρεώνεται να μπαίνει σε διαδικασία να καταγράψει τον τρόπο που τον οδήγησε να κρίνει το κάθε περιστατικό και την επικινδυνότητα του και να κρίνεται για τις «εκτιμήσεις» του.
3) Αναθεώρηση όλων των πρωτόκολλων για τους χειρισμούς της αστυνομίας μέσω επιστημονικής ομάδας, ή αυστηρότερη εφαρμογή των εσωτερικών πρωτόκολλων και διαταγών που προσεγγίζουν σωστά το θέμα.
4) Εμπλοκή όλων των αρμόδιων φορέων αλλά και ομάδων που ασχολούνται με ζητήματα βίας γυναικών, στη δημιουργία και εφαρμογή των διαδικασιών.
5) Στοχοθέτηση και παρακολούθηση των περιστατικών βίας μέσω δεικτών. (π.χ. επίσημες καταγγελίες, καταγραφή περιστατικών, και αριθμός περιπτώσεων που οδηγούνται στα δικαστήρια και ολοκληρώνεται η ποινική δίωξη.
6) Να καταγράφονται όλα τα περιστατικά, ακόμα κι όσα αρνήθηκαν τελικά να δώσουν κατάθεση, όπως επίσης να καταγράφεται κι ο λόγος που αρνήθηκαν εν τέλει να δώσουν κατάθεση παρόλο που αρχικά επισκέφθηκαν τον αστυνομικό σταθμό για να καταγγείλουν βία.
7) Ενθάρρυνση από τους αστυνομικούς προς τα θύματα για κατάθεση/καταγγελία αλλά και να μην τις αποσύρουν μέχρι τελικής εκδίκασης.
8) Απαγόρευση ερωτήσεων σεξιστικού χαρακτήρα, θυματοποίησης, ενοχοποίησης τους.
9) Αξιολόγηση του ψυχολογικού προφίλ του θύτη από ψυχίατρο ή ψυχολόγο.
10) Φυλάκιση του θύτη για περισσότερες από 24 ώρες μόλις υπάρχει καταγγελία και/ή ενδεχόμενο απειλής στο θύμα μόλις αυτός αποφυλακιστεί.
11) Συνοδεία των θυμάτων σε νοσοκομείο.
12) Όταν γίνεται καταγγελία βίας, να γίνεται άμεση διερεύνηση και κατάσχεση όπλων του θύτη σε περίπτωση που αυτός είναι κάτοχος τους νόμιμα ή παράνομα.
13) Συνοδεία του θύματος και των παιδιών σε σχολεία, εργασία, στην οικία τους μετά την καταγγελία.
14) Άμεση απομάκρυνση του θύτη από το θύμα και την οικία τους με έκδοση άμεσων διαταγμάτων που να του απαγορεύουν να την πλησιάσει εάν το συμφέρον του θύματος και των παιδιών απαιτεί την παραμονή της οικογένειας εντός της κατοικίας της οικογένειας.
15) Να μπορεί να αρθεί ο κανονισμός των 48 ωρών για να μπορεί η αστυνομία να αναζητήσει ένα ελλείπον πρόσωπο. Οι πρώτες ώρες είναι εξαιρετικά σημαντικές για να προλάβουμε κινδύνους.
16) Άμεση αξιολόγηση της εκπαίδευσης των αστυνομικών (χρόνος, ποιότητα, συχνότητα, θέματα εκπαίδευσης, καθώς και ακαδημαϊκού υπόβαθρου εκπαιδευτών).
17) Υποχρεωτική εκπαίδευση αστυνομικών με καθορισμό αριθμού ωρών εκπαίδευσης κατ’ έτος στην αστυνομική ακαδημία με κάλυψη εντός τακτής χρονικής περιόδου θεμάτων έμφυλης ισότητας, διακρίσεων, και βίας κατά των γυναικών σεξουαλική κακοποίησης και εκμετάλλευσης γυναικών και παιδιών αλλά και όλων των σχετικών νομοθεσιών και διεθνών συμβάσεων με εξετάσεις και χορήγηση αντίστοιχης βεβαίωση.
18) Συνεργασία Αστυνομικής Ακαδημίας με ΜΚΟ ευάλωτων ομάδων γυναικών για διαδραστική εκπαίδευση, ανάλυση του προβλήματος καθώς και έμφυλη ανάλυση από καθηγητές του Πανεπιστημίου Κύπρου Τμήμα Σπουδών Φύλου για την έμφυλη ανάλυση της βίας.
19) Θεσμοθέτηση συνεργασίας Αστυνομίας με ΜΚΟ που καταγγέλλουν και συνοδεύουν θύματα για την άμεση διερεύνηση υποθέσεων βίας κατά των γυναικών. Να οριστεί άτομο επικοινωνίας σε κάθε επαρχία όπου οι συγκεκριμένες ομάδες να μπορούν να απευθύνονται άμεσα.
20) Να συσταθεί ομάδα αρμόδια για τον χειρισμό περιστατικών βίας κατά των γυναικών σε κάθε επαρχιακή αστυνομική διοίκηση στελεχωμένη με αξιωματικό του Τμήματος Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων, ψυχολόγου και κοινωνικού λειτουργού, η οποία ομάδα θα παρακολουθεί τη διεκπεραίωση, καταχώρηση και εκδίκαση των υποθέσεων στο Δικαστήριο.
21) Δημιουργία ειδικής ομάδας χειρισμών βίας με εξειδικευμένη κατάρτιση στο αρχηγείο που θα είναι αρμόδια αρχή ελέγχου των τοπικών χειρισμών των επαρχιών.
22) Οι υποθέσεις βίας κατά των γυναικών να διερευνούνται μόνο από το Τμήμα Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων της κάθε Επαρχιακής Αστυνομικής Διοίκησης από/ή στην παρουσία γυναίκας αστυνομικού, αλλά πάντως, όχι από το Τμήμα μικροοαπαραβάσεων.
23) Να μην αντιμετωπίζεται η ενδοοικογενειακή βία, ή, η βία σε ένα ζευγάρι ως περιστατικό ιδιωτικής σχέσης που αρνείται η αστυνομία να επέμβει. Ξεκινώντας από την συντηρητική θέση «τα εν οίκω μη εν δήμω», της αντίληψης του άντρα-αφέντη ο οποίος δικαιούται μέσα-μέσα να παρεκκλίνει να θυμώνει και να μεταχειρίζεται «το αντικείμενο ιδιοκτησίας του» κατά το δοκούν, έχει κτιστεί ολόκληρο το σύστημα αντιμετώπισης των υποθέσεων βίας από τις Αρχές και κυρίως από την Αστυνομία κι αυτό πρέπει άμεσα να ανατραπεί. Να σταματήσει ο αστυνομικός που έρχεται αντιμέτωπος με θύμα βίας να παράσχει συμβουλευτική στο ζευγάρι ώστε «να επανέλθει η ειρήνη στην οικογένεια». Η Αστυνομία σε μεγάλο βαθμό, παραμένοντας πιστή στις συντηρητικές σεξιστικές αντιλήψεις της βίας ως «δικαίωμα» του συζύγου και εξαίρεση μιας, κατά τα άλλα, φυσιολογικής συζυγικής σχέσης, αναλαμβάνει αυτόκλητα ρόλο κοινωνικού λειτουργού με στόχο να διασώσει τον θεσμό του γάμου και να πείσει το θύμα να συγχωρέσει τον καημένο σύζυγο που έκανε ένα λάθος, αλλά την αγαπά.
24) Η κατάθεση του θύματος να γίνεται στην παρουσία κοινωνικού λειτουργού.
25) Δημιουργία ειδικής ομάδας χειρισμού βίας σε κάθε επαρχία που θα ξέρουν τα θύματα ότι μπορούν εκεί να απευθυνθούν. Να προσληφτούν ειδικότητες ψυχολόγων κοινωνιολόγων/εγκληματολόγων που να χειρίζονται τις υποθέσεις με έμφυλα κατάλληλο τρόπο αλλά και να εμπλέκουν όλες τις άλλες σχετικές κρατικές υπηρεσίες (Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας/Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας).
26) Καταγραφή όλων των υποθέσεων, και ενημέρωση του Γραφείου Ευημερίας σε περίπτωση που το θύμα μετανιώσει και δεν δίνει κατάθεση. Να μην γίνεται αποδεκτή η απόσυρση εκτός εάν το θύμα παρουσιαστεί στην Αστυνομία με συνοδεία του Γραφείου Ευημερίας μετά το πέρας 7 ημερών να δηλώσει αυτό και νοουμένου ότι ο θύτης έχει ήδη ενταχθεί σε πρόγραμμα αποθεραπείας. Η υπόθεση δεν θα αποσύρεται μέχρι ο θύτης να παρουσιάσει βεβαίωση παρακολούθησης θεραπειών και αποθεραπείας.
27) Υιοθέτηση οδηγιών προς τους αστυνομικούς σταθμούς λήπτες παραπόνου για βία σε βάρος γυναίκας για την καθοδήγηση, προστασία αυτής από συνέχιση της κακοποίησης, άμεση ενημέρωση Γραφείου Ευημερίας, μεταφορά σε ασφαλές μέρος διανυκτέρευσης με την συνεννόηση του Γραφείου Ευημερίας, και συνοδεία στο CID της αντίστοιχης επαρχίας για λήψη κατάθεσης από το θύμα.
28) Άμεση επέμβαση της αστυνομίας μετά από τηλεφωνική καταγγελία των θυμάτων ή άλλων που αντιλήφθηκαν το περιστατικό βίας.
29) Να μεταβαίνει ο αστυνομικός στο χώρο του θύματος σε περίπτωση που το θύμα δεν μπορεί να έρθει στον αστυνομικό σταθμό.
30) Άμεση τοποθέτηση του θύματος σε στέγη/ξενοδοχείο/ξενώνα/καταφύγιο, μέχρι την οριστική διευθέτηση κατοικίας.
31) Με την κατάθεση υπόθεσης στο Δικαστήριο από την Αστυνομία, να είναι υπόχρεο το Γραφείο Ευημερίας για προστασία του θύματος και παιδιών με τη παραχώρηση στέγης ή ενοικίου, διαδικασία που θα ενεργοποιείται αυτόματα από την κατάθεση στην αστυνομία.
32) Δημιουργία ομάδας στήριξης και καθοδήγησης για λόγους επανένταξης και ψυχολογικής αποκατάστασης του θύματος μετά το περιστατικό βίας αλλά και παιδοψυχολόγων και άλλων ειδικοτήτων σε περίπτωση που στην υπόθεση εμπλέκεται παιδί. Η έλλειψη προστασίας ξεκινά από την απουσία οποιασδήποτε πρακτικής στήριξης για εξεύρεση τόπου διαμονής με οικονομική στήριξη του κράτους, την απουσία οποιασδήποτε ψυχοκοινωνικής στήριξης του θύματος για να απεμπλακεί από την διαδικασία θυματοποίησης του, από την απουσία οποιονδήποτε πολιτικών στήριξης της μονογονικής οικογένειας που προκύπτει και ιδιαίτερα των παιδιών που αποτελούν επίσης θύματα της βίας που εκδηλώνεται κατά της γυναίκας/μητέρας εάν μιλούμε για ενδοοικογενειακή βία.
33) Άμεση προστασία των παιδιών σε περίπτωση που η μητέρα αποφασίσει να καταγγείλει, τόσο από την Αστυνομία όσο κι από το Γραφείο Ευημερίας.
34) Εμπλοκή της εισαγγελίας σε όλη τη διαδικασία. Να ενεργεί σα δικηγόρος του θύματος αυταπάγγελτα. .
35) Άμεση εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης χωρίς επιφυλάξεις και εξαιρέσεις.
Είμαστε στη διάθεση σας για λεπτομερή συζήτηση και πρακτική συμβολή μας σε όλα τα πιο πάνω.
Με εκτίμηση,
————————–
Αργεντούλα Ιωάννου
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΠΑΓΚ.ΣΥΝΔ.ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ
Στοιχεία επικοινωνίας:
Φαξ: 25347727 Τηλ: 25358090/99679594 Email: argentoula@argen-law.com
